Waar ben ik nou eigenlijk mee bezig? Goede vraag… Gisteravond zat ik gezellig met mijn broertje aan de telefoon toen hij vroeg wat ik nou precies doe voor Interserve. Het is natuurlijk leuk en interessant om al die belevenissen van mij te lezen, maar wat doe ik nou eigenlijk aan zendingswerk? Ik realiseerde me dat hij vast niet de enige is voor wie dit niet helemaal duidelijk is. Zelfs ik vind het soms moeilijk hoe ik dit moet zien. Ik probeer in deze blog wat meer uit te leggen over Interserve en over wat ik hier precies doe.
Interserve
Allereerst kort iets over Interserve. Interserve is inderdaad een zendingsorganisatie, maar dat betekent niet dat ik hier dagelijks de straat op ga met een stapel Bijbels onder mijn arm. De beste manier (volgens mijn bescheiden mening) om je medemens te laten zien en te vertellen wat geloof betekent, is in een relatie met die ander. In de visie van Interserve is dat als volgt verwoord:
“Interserve zendt christenen uit in hun eigen vakgebied. Mensen besteden immers een groot deel van hun tijd aan werken. Daarom is er geen betere plek om je geloof te laten zien. Relaties bouw je op in het leven van elke dag. Vervolgens kan het gesprek zich verdiepen. Levens veranderen als mensen Jezus Christus leren kennen en Hem gaan volgen.” En: het evangelie richt zich “op de hele mens met zijn geestelijke, lichamelijke, sociale en economische nood. Verkondiging gebeurt niet alleen in woorden, maar ook in daden.”
Studeren
Hoe pas ik dit vervolgens toe tijdens mijn On-Trackuitzending? In het dagelijks leven ben ik student, daarom studeer ik in Libanon ook en draai ik mee in het leven van de studenten hier. Zij zijn allemaal christenen, dus ik hoef hen het evangelie niet te vertellen. Wel kan ik luisteren, als ze vertellen over wat ze hebben meegemaakt, bijvoorbeeld tijdens de oorlog in Syrië. Zij kiezen ervoor om dominee te worden in hun thuisland, terwijl veel van hun vrienden het land allang verruild hebben voor Europa of Amerika, om een beter leven op te bouwen. Ik probeer naar hen te luisteren, hen te begrijpen, hen te bemoedigen en hun verhalen door te vertellen, bijvoorbeeld via mijn blogs.
Vrijwilligerswerk
Verkondiging van het evangelie gebeurt inderdaad niet alleen in woorden, maar ook in daden. Daarom probeer ik mee te draaien in al het werk dat gedaan wordt voor de Libanese samenleving. Er zijn veel vluchtelingen, misbruikte vrouwen, eenzame ouderen, alleenstaande ouders, etc., vaak als gevolg van de spanningen in het Midden-Oosten. Omdat ik hier maar voor korte tijd ben, draai ik mee in bestaande projecten, zoals de school voor Palestijnse vluchtelingenkinderen waar ik elke week heen ga. Gewoon er zijn en interesse tonen betekent al veel voor deze mensen. Toen ik daar voor het eerst kwam, werd er gezegd: “Bedankt voor jullie komst. Jullie hebben het goed in het Westen, maar toch verlaat je je eigen veilige plek om ons op te zoeken en interesse te tonen.” Zo’n simpel bezoekje is al bijzonder voor deze mensen die vaak als uitschot worden behandeld. Is dat niet precies wat Jezus deed: Zijn eigen goede en veilige plek in de hemel verlaten, om mensen te redden uit een uitzichtloze situatie? Ik zeg niet dat ik deze mensen kan redden, maar met Gods hulp wil ik Jezus’ voorbeeld navolgen en proberen in ieder geval iets voor deze mensen te betekenen.
Vertrouwen
Soms vind ik dat best moeilijk, omdat ik dan niet goed weet waar ik goed aan doe en of alles wel op de juiste manier gaat. Gisteravond zat ik daarover te piekeren. Later las ik in een boekje het volgende:
“Als een vader zijn zoontje door een drukke straat leidt, pakt hij zijn hand en zegt: ‘Houd me goed vast.’ Hij zegt niet: ‘Leer de kaart uit je hoofd’, ‘Probeer het verkeer maar te ontwijken’, of ‘Eens zien of het je lukt om thuis te komen’. Een goede vader geeft zo’n kind maar één verantwoordelijkheid: ‘Houd me goed vast’.
God doet hetzelfde bij ons. Belast jezelf niet met lijstjes. Vergroot je bezorgdheid niet met angst dat je niet voldoet. Het is niet je taak om op de hoogte te zijn van elk detail van de toekomst. Jouw taak is de hand vasthouden van Degene die dat wél is en die nooit – maar dan ook nooit – loslaat.”
Het is dus helemaal niet mijn taak om te piekeren over waar ik precies in beland ben, hoe dingen uitpakken en welke resultaten ik boek. Het is mijn taak om op God te vertrouwen. Hij weet wat Hij doet. Ik geloof dat God mijn leven zo heeft geleid dat ik nu in Libanon ben en daar probeer ik gewoon te doen wat er op mijn pad komt, in vertrouwen dat Hij het gebruikt zoals Hij wil.
Interserve partners
Onderdeel van mijn On-Trackuitzending is ook dat ik alle Interservers in het land bezoek en daar ben ik ook druk mee. Dit weekend staat er veel op het programma: zaterdag ga ik mee met Koreanen die 2x per maand met een mobiele kliniek naar de Bekavallei gaan om mensen, vaak vluchtelingen, te helpen op medisch gebied. En zondagmiddag na de kerk ga ik mee met een Amerikaans-Libanees stel dat in Zahleh woont, waar zij werken voor een vluchtelingenorganisatie. Samen met Serene, een andere On-Tracker, hoop ik daar een aantal dagen te helpen.
Genoeg te doen dus weer! Ik hoop dat jullie een iets beter beeld hebben van wat Interserve doet en wat mijn rol daarin is. En laat het duidelijk zijn dat ik er ook enorm van geniet om nieuwe mensen, kerken en een nieuw land en een nieuwe cultuur te leren kennen! Ik probeer jullie een beetje te laten meegenieten in mijn blogs.😉
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Gebedspunten
Dank God voor Zijn hulp in alles: dat het goed gaat en dat ik vrijwilligerswerk heb. Dank Hem dat Hij te vertrouwen is en de toekomst in Zijn handen is. En twee weken geleden vroeg ik om te bidden dat ik meer energie zou krijgen, dat gaat stukken beter! Ik voel me beter dan toen, dus dat is iets om voor te danken!
Bid de Heere om Zijn zegen over dit werk en om vertrouwen in Zijn leiding. En bid ook voor Libanon. Het land en de inwoners hebben veel te lijden onder de spanningen in deze regio, vroeger en nu. Er is nog veel tijd nodig voordat het land weer stabieler is.