De tijd van colleges volgen, boeken lezen, papers schrijven, voorbereiden voor mijn vrijwilligerswerk, op tijd naar bed en op tijd eruit is weer aangebroken. De kerstvakantie op NEST is voorbij en het gewone leven is weer begonnen. Tegelijkertijd merk ik dat het voor mij niet helemaal meer voelt als het gewone leven. Hoe erg ik het ook naar mijn zin heb in Beiroet en hoe weinig zin ik al die tijd had om terug te gaan naar Nederland en mijn leventje daar weer op te pakken, ik merk dat mijn mindset is veranderd in de afgelopen weken. Ik ben weer meer gericht op Nederland en ik denk er ineens weer over na wat ik straks in Nederland ga doen, ik krijg weer zin om terug te gaan en zin om mijn familie en vrienden weer te zien. Over nog minder dan drie weken is het namelijk weer tijd om mijn koffers te pakken en afscheid te nemen van mijn leven in Libanon.
Intussen moet er nog wel heel wat gebeuren. Het is namelijk het eind van het semester op de NEST en dat betekent deadlines voor allerlei papers, presentaties en tentamens. Daarbij wil ik ook nog graag een paar Interservers in Libanon bezoeken en ben ik druk bezig met wat ik allemaal wil meenemen naar Nederland. Geen tijd om me te vervelen dus, in deze laatste weken!
Toekomst
Een van de papers waar ik me op dit moment over buig, gaat over de toekomst van christenen in het Midden-Oosten. In een van mijn eerste blogs heb ik al een keer verteld dat vandaag de dag dé grote vraag voor veel christenen in het Midden-Oosten is of zij nog wel een toekomst hebben in deze regio.
In de laatste jaren, tijdens de Syrische burgeroorlog, zijn enorme aantallen christenen op de vlucht geslagen, maar ook daarvoor al verlieten veel christenen hun land. Christenen zijn in de geschiedenis van het Midden-Oosten vaak vervolgd, behandeld als tweederangsburgers en er zijn regelmatig enorme bloedbaden geweest. Dit heeft als resultaat dat vrijwel elke kerk die haar oorsprong in het Midden-Oosten heeft, in de diaspora is.
Arabisch en christen
Het raakt me dat veel christenen het zo moeilijk hebben, juist in de regio waar de kerk ooit begon. In een van de boeken die ik aan het lezen ben voor mijn paper, gaat het over de vraag of Arabisch zijn en christen zijn vandaag de dag nog wel samen kan gaan. Arabisch wordt immers bijna altijd direct gelinkt aan de Islam, niet alleen door ons Westerlingen, maar ook veel moslims claimen dat een echte Arabier een moslim is.
Angst en werkloosheid
Een andere auteur schrijft dat christenen niet moeten verwachten dat het aantal moslims afneemt, of dat de Islam verandert en zijn greep op het Midden-Oosten minder wordt. Een toekomst voor christenen in het Midden-Oosten is er dus alleen samen met de Islam. Dat laatste hoeft niet altijd verkeerd of onmogelijk te zijn, maar veel christenen zijn bang voor de toekomst vanwege de dingen die ze vandaag de dag zien gebeuren. Ze zijn bang voor een totale overheersing door de Islam, waarbij christenen niet meer de kans hebben om te leven.
Tel daarbij op dat de economische omstandigheden in het Midden-Oosten ook niet al te rooskleurig zijn en het feit dat deze regio al lange tijd onrustig en instabiel is. Wie zou er in deze situatie niet de eerste de beste mogelijkheid aangrijpen om naar het Westen te gaan?
Toch blijven
Toch zijn er ook christenen die zeggen: nee, juist nu is het van het grootste belang om als kerk in deze regio aanwezig te zijn. Een van de studenten hier op de NEST vertelde me dat hij het er echt niet mee eens was dat christenen naar het Westen vertrokken. “Als iedereen dat doet,” zei hij, “dan hebben we straks helemaal geen christenen meer over. Dan bestaat straks alleen de Islam nog in het Midden-Oosten.” En daar moet ik hem gelijk in geven. Hoe meer christenen hier wegtrekken, hoe kleiner de groep christenen, die toch al in de minderheid is, wordt en hoe groter het aantal moslims verhoudingsgewijs wordt.
De rol van de kerk
In de afgelopen maanden heb ik een beetje kunnen ontdekken welke rol de kerk in het Midden-Oosten speelt en juist daarom zou ik zeggen dat christenen zeker niet allemaal moeten wegtrekken. De kerken, zeker de protestantse kerken, maken het verschil. In de afgelopen tijd heb ik gehoord van zo ontzettend veel organisaties die zich inzetten voor zwakkeren in de samenleving, zoals verslaafden, vluchtelingen en slachtoffers van huiselijk geweld. Een aantal daarvan heb ik ook gezien en ik weet dat er heel veel goed werk wordt verricht, vaak op initiatief van een christelijke organisatie of kerk. Op deze manier zijn christenen getuigend aanwezig in een regio vol spanningen en conflicten en ik denk dat het heel belangrijk is dat zij aanwezig blijven.
Jonge mensen met hoop
Gelukkig is er ook hoop. Die hoop zie ik bijvoorbeeld op de NEST, waar jonge mensen ervoor kiezen om te blijven en hun land te dienen door dominee te worden, terwijl ze eigenlijk allemaal ook de kans hebben gehad om naar het Westen te gaan. En ik denk dat we vanuit de Bijbel ook hoop hebben. Onze God zorgt immers zelf voor Zijn kerk en dat zal Hij in de toekomst net zo goed doen als Hij in het verleden heeft gedaan. De kerk, ook die in het Midden-Oosten, is in Zijn handen en daar is het veilig!
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Gebed
Ik wil vragen om jullie gebed voor de kerk in het Midden-Oosten en voor christenen voor wie de keus om weg te gaan of te blijven, moeilijk is. Bid om Gods zorg voor hen. Maar ik denk dat we ook heel wat hebben om voor te danken, als we kijken naar al het werk dat er gedaan wordt vanuit kerken en de tekenen van hoop die er zijn!
P.s. Sorry, ik plaats de laatste tijd wat minder blogs en foto's. Dit komt omdat ik zelf,op onverklaarbare wijze, niet bij mijn website kan. Gelukkig helpen mijn ouders mij op afstand, maar het is iets meer gedoe!
Zodra ik terug ben, zal ik de foto's van december en januari online zetten.